RELATO: Francisco Cachifa

 Presentámosvos un novo relato. Este é ben curto, do noso socio Alberto. Aínda que busca na mitoloxía como inspiración a verdade e que pinta máis coma unha obra de teatro que un relato 😉

 

🎲🎲🎲

• Non cortes por aí.

• Como que non? Logo por onde queres que corte?

• Pois logo un pouco máis arriba.

• Non, que lle queda ese nu ao fío e non son capaz de tecer ben.

• Pero é para min! Que máis che ten.

• Porque logo vese iso aí, no medio, non queda ben!

• Non comecedes a rifar de novo.

• Cala ti e corta aquí.

• Non! Queda pequeno, non chega nin aos dous metros.

• E logo canto queres que mida? Seis metros?

• E que non vos importa o longo do fío? Tendo o sentido que ten...

• Vou estar agora a pensar no longo de cada fío, son todos para tecer o mesmo.

• Si, pero aínda así...

• Nada! Córtase aí e punto. Aos fíos agora sáenlle moitísimos nus, farta me teñen.

• Peor que aquela serie negra... Todos curtos e cheos de nus.

• Viñan ata sen cor algúns.

• Así saen do fuso mamá.

• E conta tamén cos tempos filla, hainos tormentosos.

• E ventosos madre, pero este fío cortase por aquí e punto.

• Non! Non quero ese nu.

• Haberá algunha solución seguro para arranxar isto entre volas dúas.

• Cámbiocho por outro!

• Por cal?

• Polo azul que tes nese carrete apartado.

• Pero se non é verde.

• Tanto me ten, pero saíu todo dereito, longo e sen nus.

• Na túa parte vai quedar mal.

• Igual non o uso nesa parte, igual o reservo para empatar coa túa.

• Logo se cho cambio cortas antes do nu.

• Si.

• Pois ala! Nena corta antes do nu.

• E que fago logo co nu?

• Cortas xusto despois e tíralo.

• Saberedes volas dúas como hai que facer.

Francisco Cachifa caeu redondo ao chan. Infarto de miocardio determinaron máis tarde na autopsia. Tamén lle atoparon un cancro de pulmón en fase temprana.